Κυριακή 26 Δεκεμβρίου 2010

Ποια ήταν η πραγματική ψωροκώσταινα;


Προστέθηκε από 24grammata
24grammata.com / ιστορία ασήμαντων πραγμάτων
Ψαροκώσταινα ή Ψωροκώσταινα υπήρξε πραγματικό πρόσωπο της Ελληνικής Ιστορίας
Το παρατσούκλι της αποδίδει την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας. Η ίδια, όμως, υπήρξε φτωχή και περήφανη Ελληνίδα
Ψωροκώσταινα: «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι».
Το όνομα «Ψωροκώσταινα» το χρησιμοποιούμε σήμερα, όταν θέλουμε να περιγράψουμε την ανέχεια και τη φτώχεια και ειδικότερα όταν θέλουμε να καταδείξουμε κάποιον ή κάτι ως τον «φτωχό συγγενή» ενός συνόλου, ή με άλλα λόγια τον «τελευταίο τροχό της αμάξης». Στις μέρες μας, συνήθως χρησιμοποιούμε απαξιωτικά αυτή τη λέξη όταν πρόκειται να στηλιτευθεί μια κακομοιριά, υποχωρητικότητα, ανοργανωσιά, αδυναμία και φτώχια που κάποιοι θεωρούν ότι χαρακτηρίζει την Ελλάδα της νεότερης ιστορίας.
Όμως, η Ψαροκώσταινα ή Ψωροκώσταινα, ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο της νεοελληνικής ιστορίας και μάλιστα μια ηρωική και αξιέπαινη γυναίκα στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 η οποία αφιέρωσε τη ζωή της στην υπηρεσία της πατρίδος.
Όταν το 1821 καταστράφηκε η πόλη των Κυδωνιών, της Μικράς Ασίας, μετά από την αποτυχημένη επαναστατική κίνηση που επιχειρήθηκε, ο πληθυσμός της σφάχτηκε και το σύνολό του εγκατέλειψε την όμορφη πόλη με ντόπια ή ψαριανά καράβια. Στην χαλασιά αυτή κατάφερε να σωθεί η Πανωραία Χατζηκώστα, μια όμορφη αρχόντισσα με μεγάλη περιουσία. Κατά αγαθή συγκυρία ένας ναύτης τη βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασαν σ’ ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά.
Τόσο τον άντρα της, τον Κώστα Αϊβαλιώτη, που ήταν πάμπλουτος έμπορος, όσο και τα παιδιά της, τους έσφαξαν μπρος τα μάτια της οι Τούρκοι. Στα Ψαρά λοιπόν, όπου βρέθηκε (γι’ αυτό ονομάστηκε Ψαροκώσταινα) πάμφτωχη και ολομόναχη, οι συντοπίτες της και κυρίως ο Βενιαμίν ο Λέσβιος (δάσκαλος της Ακαδημίας των Κυδωνιών) την βοήθησαν και την προστάτεψαν.
Η Πανωραία σύντομα άφησε τα Ψαρά και φθάνει στην τότε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, το Ναύπλιο. Εκεί την ακολούθησε κι εγκαταστάθηκε και ο Βενιαμίν ο Λέσβιος. Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά, αφού ζούσε από τις υπηρεσίες τις οποίες προσέφερε στον δάσκαλο και φιλόσοφο Βενιαμίν Λέσβιο,* ο οποίος παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει. Τον Αύγουστο του 1824 όμως, ο Βενιαμίν ο Λέσβιος πέθανε από τύφο. Από τότε για την Πανώρια άρχισε ένας δυσβάστακτος αγώνας επιβίωσης. Μόνη και άγνωστη, βγάζει το ψωμί της πότε κάνοντας την αχθοφόρο, πότε την πλύστρα και πότε χάρη στην ελεημοσύνη όσων την συμπονούσαν.
Την περίοδο εκείνη η Επανάσταση δοκιμαζόταν από την επέλαση του Ιμπραήμ, ο οποίος εκτός από τις άλλες καταστροφές άφηνε στο πέρασμά του και εκατοντάδες ορφανά που συγκεντρώνονταν στο Ναύπλιο. Παρά τα προβλήματά της, η Πανώρια ζήτησε και πήρε υπό την προστασία της παιδιά ορφανά. Για να τα θρέψει περνούσε από σπίτι σε σπίτι και ζητιάνευε. Είχε παραμελήσει σε τέτοιο βαθμό τον εαυτό της, που τα αλητάκια της παραλίας την πείραζαν και την φώναζαν Ψωροκώσταινα.
Το 1826 έγινε έρανος** στο Ναύπλιο για να βοηθήσουν το μαχόμενο Μεσολόγγι. Έτσι μια Κυριακή, στήθηκε στη κεντρική πλατεία ένα τραπέζι και οι υπεύθυνοι του εράνου ζητούσαν από τους καταστραμμένους, πεινασμένους και χαροκαμένους Έλληνες να βάλουν πάλι το χέρι στην τσέπη για να βοηθήσουν τους μαχητές και τους αποκλεισμένους του Μεσολογγίου. Αλλά λόγω της φτώχιας και της εξαθλίωσης κανείς δεν πλησίαζε το τραπέζι. Όλων τα σπίτια δύσκολα τα έφερναν πέρα. Τότε η φτωχότερη όλων, η χήρα Χατζηκώσταινα, η Πανωραία, έβγαλε το ασημένιο δαχτυλίδι που φορούσε στο δάχτυλό της και ένα γρόσι που είχε στην τσέπη της και τα ακούμπησε στο τραπέζι της ερανικής επιτροπής, λέγοντας «Δεν έχω τίποτα άλλο από αυτό το ασημένιο δαχτυλίδι κι αυτό το γρόσι. Αυτά τα τιποτένια προσφέρω στο μαρτυρικό Μεσολόγγι».
Ύστερα απ’ αυτή την απρόσμενη χειρονομία, κάποιος από το πλήθος φώναξε: «Για δείτε, η πλύστρα η Ψωροκώσταινα πρώτη πρόσφερε τον οβολό της» κι αμέσως το φιλότιμο πήρε και έδωσε. Άρχισαν να αποθέτουν στο τραπέζι του εράνου λίρες, γρόσια και ασημικά. Αυτή ήταν η εξέλιξη της φτωχής προσφοράς της πλύστρας Χατζηκώσταινας, που από εκείνη τη στιγμή απαθανατίστηκε «επίσημα» πλέον, με το παρανόμι «Ψωροκώσταινα».
Η πλύστρα Πανωραία όμως, δεν έδινε μόνο μαθήματα πατριωτισμού, αλλά και ανθρωπιάς, καθώς το ελάχιστο εισόδημά της το μοιραζόταν με ορφανά παιδιά αγωνιστών. Όταν μάλιστα ο Καποδίστριας ίδρυσε ορφανοτροφείο, προσφέρθηκε – γριά πια και με σαλεμένο τον νου από τον πόνο και τις στερήσεις – να πλένει τα ρούχα των ορφανών χωρίς καμιά αμοιβή.
Και εκεί που άρχισε να χαίρεται για τα «παιδιά της» που είχαν βρει ρούχα και φαγητό, λίγους μόλις μήνες μετά τη λειτουργία του ιδρύματος η Πανώρια πέθανε. Οι επίσημοι δεν την τίμησαν. Την τίμησαν όμως με τον καλύτερο τρόπο τα παιδιά του ορφανοτροφείου, τα οποία μέσα σε λυγμούς την συνόδευσαν ως την τελευταία της κατοικία.
Για το πώς η Ψωροκώσταινα έγινε «σύμβολο» υπάρχει και μια άλλη εκδοχή, η οποία μάλλον οφείλεται στην αγάπη που έτρεφε ο απλός κόσμος για την Πανώρια. Σύμφωνα με αυτήν, η Ψωροκώσταινα, όπως την έλεγαν λόγω της φτώχειας της, ήταν σύζυγος αγωνιστή. Δεν είχε καμία βοήθεια από πουθενά και ζητιάνευε στους δρόμους του Ναυπλίου. Κάποια στιγμή την είδε ο Καποδίστριας και της έδωσε κάτι. Τότε εκείνη, κατανοώντας το οικονομικό αδιέξοδο της χώρας, έδωσε στον κυβερνήτη όσα χρήματα είχε συγκεντρώσει. Ο Καποδίστριας συγκινήθηκε από τη χειρονομία και έδωσε εντολή να συνταξιοδοτηθεί.
Γιατί όμως έγινε πανελλήνια γνωστό το παρατσούκλι της Πανωραίας; Στην εποχή του Καποδίστρια σε μια συνεδρίαση της Συνέλευσης, κάποιος παρομοίασε το Ελληνικό Δημόσιο με την Ψωροκώσταινα. Ο συσχετισμός «άρεσε» και κάθε φορά που αναφερόντουσαν στο θέμα του Δημοσίου το ονόμαζαν «Ψωροκώσταινα». Λίγο αργότερα όταν ανέλαβαν την εξουσία οι Βαυαροί και διέλυσαν τα άτακτα στρατιωτικά τμήματα των αγωνιστών της Επανάστασης του 1821, η φράση «τι να περιμένει κανείς από την Ψωροκώσταινα;» πέρασε στην ιστορία. Οι αγωνιστές αποκαλούσαν την αντιβασιλεία ειρωνικά «Ψωροκώσταινα» και οι Βαυαροί από την πλευρά τους όταν ήθελαν να απαντήσουν σε όσους ζητούσαν τη βοήθεια του κράτους για να συντηρηθούν έλεγαν περιφρονητικά: «Όλοι από την Ψωροκώσταινα ζητούν να ζήσουν». Το παρατσούκλι το οποίο απέδιδε την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας, από τότε και έως τις ημέρες μας αναφέρεται συχνά.
Μάλιστα το 1942, κατά τη συνεδρίαση της πρώτης Βουλής κάποιος βουλευτής χαρακτήρισε και πάλι την Ελλάδα Ψωροκώσταινα. Όλοι είχαν αποδεχθεί πλέον τον χαρακτηρισμό. Έναν περιφρονητικό χαρακτηρισμό ο οποίος έγινε αποδεκτός και στη σημερινή πολιτική ορολογία. Χαρακτηρισμός, που για όσους γνωρίζουν την ιστορία, δεν είναι απαξιωτικός, διότι η Πανωραία Χατζηκώστα η επονομασθείσα Ψαροκώσταινα και Ψωροκώσταινα υπήρξε μια αξιομίμητη πατριώτισσα με λεβεντιά και φιλότιμο.
Υποσημειώσεις
* Βενιαμίν Λέσβιος. Λόγιος και μοναχός με σαφή την επιρροή του πνεύματος του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, κατηγορήθηκε από εκκλησιαστικούς κύκλους για τη διδασκαλία της νέας φυσικής κοσμολογίας. Ως μέλος της Φιλικής Εταιρείας συμμετείχε στην οργάνωση των στρατιωτικών επιχειρήσεων και στα πολιτικά δρώμενα της επαναστατημένης χώρας.
** Η έκκληση του Γ. Γεννάδιου στον πλάτανο της πλατείας του Ναυπλίου μετά την πτώση του Μεσολογγίου:
“Η πατρίς καταστρέφεται, ο αγών ματαιούται, η ελευθερία εκπνέει. Απαιτείται βοήθεια σύντονος. Πρέπει οι ανδρείοι αυτοί (οι ήρωες – πρόσφυγες του Μεσολογγίου), οίτινες έφαγον πυρίτιν και ανέπνευσαν φλόγας, και ήδη αργοί και λιμώττοντες μας περιστοιχίζουσιν σπεύσωσιν όπου νέος κίνδυνος τους καλεί. Προς τούτο απαιτούνται πόροι και πόροι ελλείπουσιν. Αλλ΄αν θέλωμεν να έχωμεν πατρίδα, αν ήμεθα άξιοι να ζώμεν άνδρες ελεύθεροι, πόρους ευρίσκομεν. Ας δώσει έκαστος ό,τι έχει και δύναται. Ιδού η πενιχρή εισφορά μου. Ας με μιμηθεί όστις θέλει!”
“Αλλ’ όχι! Η συνεισφορά αύτη είναι ουτιδανή! Οβολόν άλλον δεν έχω να δώσω, αλλ΄ έχω εμαυτόν και ιδού τον πωλώ! Τις θέλει διδάσκαλον επί τέσσερα έτη δια τα παιδία του; Ας καταβάλη το τίμημα!”
Πηγές
* Τάκης Νατσούλης, «Λεξικό Λαϊκής Σοφίας», Εκδ. Σμυρνιωτάκη, σελ. 581.
* Ευ. Δαδιώτης, «Αιγαιοπελαγίτικα», τεύχος 13.
«Βίοι Παράλληλοι των επί της αναγεννήσεως της Ελλάδος διαπρεψάντων ανδρών», Υπό Αναστασίου Ν. Γούδα, . Τόμος Β’: Παιδεία. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου Μ. Π. Περίδου, 1870

Περιοδεία Θόδωρου Γαλιατσάτου στη Νότια Κέρκυρα

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΑΡΧΩΝ
ΑΝ.Α.Σ.Α. για τα Ιόνια Νησιά

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ



Ο υποψήφιος Περιφερειάρχης Ιονίων Νήσων της ΑΝ.Α.Σ.Α. Θόδωρος Γαλιατσάτος, συνοδευόμενος από στελέχη και φίλους της παράταξης, επισκέφθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 23/9 τον Άγιο Ματθαίο και την Λευκίμη.
Ο Θ. Γαλιατσάτος περιόδευσε στα καταστήματα των περιοχών αυτών, χαιρέτησε τους κατοίκους και μίλησε μαζί τους εξηγώντας το ιδιαίτερο μήνυμα της συνεργασίας που μεταφέρει η ΑΝ.Α.Σ.Α. σʼ αυτές τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ο υποψήφιος Περιφερειάρχης άκουσε τα πολλά και μεγάλα προβλήματα που έχει σωρεύσει η πολιτική του μνημονίου και της κυβέρνησης στις μικρές κοινωνίες και κάλεσε τους πολίτες να δώσουν αγωνιστικό παρόν στηρίζοντας την ΑΝ.Α.Σ.Α.  και πυκνώνοντας τις γραμμές της.
Ο Θ. Γαλιατσάτος συναντήθηκε  με το προεδρείο του Πολιτιστικού-Περιβαλλοντικού Συλλόγου Λευκίμμης "ΤΟ ΑΛΕΥΧΙΜΟΝ" και ενημερώθηκε για το θέμα του ΧΥΤΑ Μεσοράχης και τις προσπάθειες του συλλόγου εναντίον της προοπτικής λειτουργίας του στο μέλλον.
Ο επικεφαλής της ΑΝ.Α.Σ.Α. δήλωσε την συμπαράσταση του στους αγώνες του συλλόγου για τον ΧΥΤΑ και γενικότερα για την  προστασία του περιβάλλοντος στην Κέρκυρα.
Παρουσιάζοντας τις θέσεις της παράταξης για την διαχείριση των απορριμμάτων στην Κέρκυρα και την Περιφέρεια ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι απαιτείται άμεσα νέος περιφερειακός σχεδιασμός με εξασφαλισμένες πιστώσεις. Ο σχεδιασμός πρέπει να είναι βραχυπρόθεσμος και μεσομακροπρόθεσμος και να στηρίζεται στο τρίπτυχο: αξιοποίηση νέων τεχνολογιών και διεθνούς εμπειρίας, τήρηση της νομιμότητας για την προστασία του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, διαφάνεια διαδικασιών και λαϊκή συναίνεση.
Τέλος ο Θ. Γαλιατσάτος ζήτησε την συνεργασία του συλλόγου για θέματα διαχείρισης απορριμμάτων και προστασίας του περιβάλλοντος και υποσχέθηκε με την σειρά του σταθερή επαφή και επικοινωνία με τον σύλλογο και στα πλαίσια της λειτουργίας του αιρετού πλέον Περιφερειακού Συμβουλίου.



--

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΙΧΑΗΛ ΡΩΜΑΝΟ.

 
 

 
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΑ
 
Ένα έργο ζωγραφισμένο από την αξιόλογη καλλιτέχνιδα Εύη Μανίκα της Art Team "ROMANOS & FRIENDS" με ρόδια για καλή τύχη και ευημερία...
 
Μιχαήλ Ρωμανός
εικαστικός - επιμελητής εκθέσεων
καλλιτεχνικός διευθυντής του Φεστιβάλ Εικαστικών Τεχνών της Αθήνας

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ: ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΓΕΜΙΣΤΟ ΜΕ ΚΑΣΤΑΝΑ ΣΥΚΑ ΚΑΙ ΣΤΑΦΙΔΕΣ.

Υλικά: Ένα κοτόπουλο μεγάλο ( 3-4 κιλά), ένα κιλό κάστανα, μία κούπα του τσαγιού σταφίδες ξανθές, μία κούπα του τσαγιού ψιλοκομμένα σύκα, δύο κρεμύδια χοντροκομμένα, μία κούπα του τσαγιού φριγανιά τριμμένη, ζωμό κότας, λάδι, αλάτι και πιπέρι.
Εκτέλεση: Βράζουμε τα κάστανα και τα ξεφλουδίζουμε, βάζουμε το κρεμύδι στην κατσαρόλα με λίγο ζωμό να μαραθεί, ρίχνουμε μέσα τα σύκα τις σταφίδες και τα κάστανα και τα αφήνουμε να πάρουν μία βράση. Αλατοπιπερώνουμε το μείγμα, ρίχνουμε μισή κούπα του τσαγιού λάδι και τη φρυγανιά. Το βγάζουμε από τη φωτιά, αλατοπιπερώνουμε το κοτόπουλο και το γεμίζουμε με το μείγμα.
ότι περισέψει από την γέμιση, το απλώνουμε στο ταψί γύρω από το κοτόπουλο.
Περιχύνουμε με λάδι, ρίχνουμε λίγο από το ζωμό που έχουμε φιάξει, στο κοτόπουλο και στο μείγμα γύρω από αυτό και το βάζουμε στο φούρνο να ψηθεί, για τρεις ώρες περίππου στους 180 βαθμούς.
Καλη όρεξη και Χρόνια Πολλά!
Βούλα Κοσκινιώτου.

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ. ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΑΙΟΤΡΙΒΕΙΟ ΣΤΑ ΧΑΛΙΩΤΑΤΑ.



 Φορτηγά φορτωμένα ελιές, στην αναμονή.

 Οι ελιές μπαίνουν στη χοάνη και ο ιμάντας τις μεταφέρει στο πλυντήριο.
 Εδώ πλένονται και ξεχωρίζουν από τα ξύλα και τα φύλλα.
 Από το πληντύριο στον σπαστήρα.
 Μετά στους  συνθλιπτήρες.
 Και το λαδάκι έτοιμο, για να μπει στα δοχεία και από εκεί στο σπίτι!
 Το λιοκόκι, μαζεύεται εξωτερικά του ελαιοτριβείου, από εκεί θα φορτωθεί σε φορτηγά, με προορισμό εργοστάσια παραγωγής πυρηνέλαιου κλπ.











Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου 2010

Ματαρόα", 65 χρόνια μετά


"
   Ήταν νύχτα της 21ης προς την 22η Δεκεμβρίου του 1945, τέλη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και αρχές του Εμφυλίου, όταν περισσότεροι από 130 Έλληνες αναχώρησαν από τον Πειραιά ως επιβάτες του πλοίου "Mαταρόα" για την Ιταλία και από εκεί για το Παρίσι.

    Οι άνθρωποι αυτοί, στην πλειοψηφία τους υπότροφοι της γαλλικής κυβέρνησης, κάποιοι συνοδευόμενοι από τις οικογένειές τους, μπόρεσαν να βρουν άσυλο στη Γαλλία χάρη στη βοήθεια του τότε Διευθυντή του Γαλλικού Ινστιτούτου και φιλέλληνα, Οκτάβιου Μερλιέ.

    Ανάμεσά τους βρίσκονταν και μερικοί από τους σημαντικότερους έλληνες διανοούμενους και καλλιτέχνες, όπως ο Κορνήλιος Καστοριάδης, ο Κώστας Αξελός, ο Εμμανουήλ Κριαράς, ο Νικόλας Σβορώνος, η Νέλλη Ανδρικοπούλου, η Έλλη Αλεξίου, ο Μέμος Μακρής, ο Μάνος Ζαχαρίας, ο Κώστας Βαλσάμης, ο Κωνσταντίνος (Ντίκος) Βυζάντιος, ο Γιώργος Κανδύλης, η Μιμίκα Κρανάκη, ο Αριστομένης Προβελέγγιος, ο Δημήτρης Χωραφάς, η Ελένη Σταθοπούλου και πολλοί άλλοι.

    Εξήντα πέντε χρόνια μετά τον απόπλου του "Ματαρόα", η Πρεσβεία της Γαλλίας και το Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών τίμησαν την επέτειο αυτής της Οδύσσειας με μία εκδήλωση μνήμης, η οποία επιστεγάστηκε με τα αποκαλυπτήρια της τιμητικής πλάκας με τον κατάλογο των ονομάτων των ελλήνων υποτρόφων (της περίφημης "υποτροφιάδας"), υλικό που προήλθε από το αρχείο του "Πρακτορείου Τουρισμού και Ταξιδίων Ηermes".

    Με την ευκαιρία, ανακοινώθηκε και η δημιουργία της "Υποτροφίας Octave Merlier", που δίνεται σε έρευνα για τις ελληνογαλλικές σχέσεις. Φέτος, η υποτροφία, δόθηκε στον ιστορικό Νικόλα Μανιτάκη ως υποστήριξη για τη μετάφραση και τη δίγλωσση έκδοση του έργου του σχετικά με την ιστορία του Γαλλικού Ινστιτούτου (1907-1960), που θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις του Μουσείου Μπενάκη.

    Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στην αίθουσα της βιβλιοθήκης, που φέρει το όνομα του Οκτάβιου Μερλιέ, ο οποίος μαζί με τον υποδιευθυντή του Ινστιτούτου Ροζέ Μιλιέξ οργάνωσαν την όλη επιχείρηση της αποστολής των υποτρόφων στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού. Μεταξύ των παρευρισκόμενων ήταν μαθητές του γαλλικού λυκείου, νέοι άνθρωποι που ήρθαν να μάθουν για την όχι και τόσο γνωστή ιστορία των ελλήνων φοιτητών, οι οποίοι έφυγαν από μια βαριά τραυματισμένη Ελλάδα για να ζήσουν το όνειρο.

    Στο ακροατήριο όμως βρίσκονταν και κάποιοι από τους ήρωες της ιστορίας, οι οποίοι με την ευκαιρία της επετείου ξανάζησαν στιγμές από το οδοιπορικό που τους σημάδεψε: Η ζωγράφος Ελένη Σταθοπούλου, που φοίτησε στη Σχολή Καλών Τεχνών και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι, ο σκηνοθέτης Μάνος Ζαχαρίας, πατέρας του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, ο φαρμακοβιομήχανος Μανώλης Νειάδας, καθώς και η γλύπτρια και συγγραφέας Νέλλη Ανδρικοπούλου, πρώτη σύζυγος του Νίκου Εγγονόπουλου, που περιέγραψε την εμπειρία της στο βιβλίο "Το Ταξίδι του Ματαρόα. 1945. Στον καθρέφτη της μνήμης" (Εστία 2007).

    Την επέτειο τίμησαν με την παρουσία τους επίσης, η Αντιπρόεδρος του Μουσείου Μπενάκη Ειρήνη Γερουλάνου, ο ακαδημαϊκός Κ. Δεσποτόπουλος, ο καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Paris VIII Κώστας Βεργόπουλος, ο Πρόεδρος του Ελληνογαλλικού Συνδεσμού, καθ. Ευάγγελος Μουτσόπουλος, ο πρόεδρος του Ελληνικού Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής Νίκος Καλογεράς, εκδότες όπως οι κυρίες Μάνια και Εύα Καραϊτίδη (ΕΣΤΙΑ), κ. Ιωάννα Χατζηνικολή (ΧΑΤΖΗΝΙΚΟΛΗ) και κ. Βούλα Λούβρου (ΟΛΚΟΣ), συγγραφείς όπως ο Απόστολος Δοξιάδης, ο Γιάννης Κιουρτσάκης, ο συλλέκτης Δημήτρης Τσίτουρας, η γλύπτρια Ναταλία Μελά, η εικαστικός και σύζυγος του Μέμου Μακρή, Ζίζη Μακρή, η γκαλερίστα Μαριλένα Λιακοπούλου αδελφή του Ντίκου Βυζάντιου, ο αρχιτέκτονας Παύλος Καλαντζόπουλος κ.α.

    Πρώτος ομιλητής της εκδήλωσης ήταν ο γάλλος πρέσβης Κριστόφ Φαρνό, ο οποίος έκανε λόγο για το ιστορικό αυτό γεγονός το οποίο, όπως είπε, δεν είναι ευρύτατα γνωστό.

    «Το θέμα του πλοίου Ματαόρα είναι ουσιαστικό και συμβολίζει το ταξίδι της ανθρωπότητας, την κοινή εμπειρία", τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Φαρνό για να θυμηθεί τη ρήση "Ελλάδα-Γαλλία Συμμαχία", που χαρακτηρίζει πάντα τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, καθώς και εκείνη του Μαλρό "Η παιδεία δεν κληρονομείται. Κατακτάται!".

    Από την πλευρά της η κ. Ανδρικοπούλου μίλησε με σεβασμό και αγάπη για τον Οκτάβιο Μερλιέ "τον μεγαλύτερο ευεργέτη που γνώρισε", καθώς και τη σύζυγό του Μέλπω Λογοθέτη, ενώ περιέγραψε με γλαφυρό τρόπο τις εμπειρίες των πρώτων ημερών, από τη στιγμή της αναχώρησης μέχρι τη μετάβαση στο Παρίσι.

    Μεταφέροντας το άγριο κλίμα της εποχής, όπου είχαν ήδη συμβεί τα Δεκεμβριανά, η γνωστή γλύπτρια και συγγραφέας κατέθεσε τη μαρτυρία της, μιλώντας για τη λαχτάρα των νέων τότε να δουν "έναν πίνακα του Ματίς, ένα γλυπτό του Μουρ", ενώ περιέγραψε με τον δικό της τρόπο σκηνές του ταξιδιού, όπως το πέταγμα των σωσίβιων στη θάλασσα για να εκδικηθούν τους υπερόπτες Άγγλους του πλοίου, την πανούκλα στον Τάραντα της Ιταλίας, την καραντίνα και υποχρεωτική νηστεία στην Ελβετία, αλλά και τους εξευτελιστικούς ψεκασμούς που τους επέβαλαν στη Βασιλεία από τον φόβο των ψειρών.

    Τέλος, ο Νίκος Μανιατάκης, αφού ευχαρίστησε το Ινστιτούτο για την τιμή να είναι ο πρώτος δικαιούχος της υποτροφίας "Octave Merlier", μίλησε για το ιστορικό γεγονός της μετάβασης των συνολικά 213 Ελλήνων στο Παρίσι (σημ. έφυγαν σε δύο δόσεις), την έντονη γαλλοφιλία της εποχής, αλλά και την επιθυμία των Ελλήνων να σπουδάσουν στη Γαλλία, η οποία είχε πλέον πάρει τα ηνία από τις κατεστραμμένες Γερμανία και Ιταλία. Επίσης, τόνισε τη μεγάλη σημασία και τη μοναδικότητα που είχε το γεγονός της απονομής, το 1945, τόσο μεγάλου αριθμού υποτροφιών σε Έλληνες, εκ μέρους της γαλλικής κυβέρνησης.

    Συγκινητική ήταν η αποκάλυψη της τιμητικής πλάκας με τα ονόματα των ελλήνων επιβατών, καθώς και η αναφορά του γάλλου πρέσβη στην ελληνίστρια Ζακλίν ντε Ρομιγί, που πέθανε πριν λίγες μέρες και στην μνήμη της οποίας τηρήθηκε ενός λεπτού σιγής.
http://www.ana-mpa.gr/anaweb/user/selectlang?lang=el&currpageurl=%2Fuser%2Fshowhomepage

Σταλακτίτες σε κοινή θέα


Τα πανέμορφα σπήλαια σταλακτιτών και σταλαγμιτών του Κάψια, που βρίσκονται σε απόσταση 15 χλμ. από την Τρίπολη, στο Μαντινειακό κάμπο, και η ζωή τους άρχισε να δημιουργείται πριν από χιλιάδες χρόνια, είναι πλέον επισκέψιμα για το κοινό.
Τα σπήλαια Κάψια κατατάσσονται στα δέκα πιο αξιόλογα της Ελλάδας και δημιουργήθηκαν πριν από χιλιάδες χρόνια Τα σπήλαια Κάψια κατατάσσονται στα δέκα πιο αξιόλογα της Ελλάδας και δημιουργήθηκαν πριν από χιλιάδες χρόνια Οι ειδικοί τα κατατάσσουν μεταξύ των δέκα πιο αξιόλογων σπηλαίων της Ελλάδας και των εκατό σημαντικότερων του κόσμου.
Αρχισαν να γίνονται γνωστά στην παγκόσμια σπηλαιολογική κοινότητα από το 1887, όταν πρώτος τα επισκέφτηκε ο Γάλλος αρχαιολόγος Γουσταύος Φουζέρ που έκανε ανασκαφές στην Αρχαία Μαντίνεια.
Στο κυρίως σπήλαιο, βρέθηκαν ανθρώπινα οστά και πήλινα αντικείμενα και θεωρείται ότι αποτέλεσαν και χώρο θρησκευτικό-λατρευτικό της χριστιανικής θρησκείας. Καθοριστικό ρόλο, στις προσπάθειες ερμηνείας της παρουσίας των ανθρώπινων οστών που βρέθηκαν στα σπήλαια, έπαιξαν οι παρατηρήσεις του Ελληνογάλλου σπηλαιολόγου Νικόλαου Σιδερίδη, που αφορούσαν τη συγκέντρωση αυτών των σκελετικών ευρημάτων στο υψηλότερο σημείο του δαπέδου της σπηλιάς και στην ύπαρξη ιχνών παλαιών σταθμών νερού στα τοιχώματά της σαν αποτέλεσμα παλιάς πλημμύρας.
Εχουν πλούσιο διάκοσμο από διάφορων ειδών σταλακτίτες και σταλαγμίτες με αξιοσημείωτη ποικιλία χρωμάτων, σχηματίζοντας εικόνες απίστευτης ομορφιάς. Η ιστορία του σπηλαίου παρουσιάζει τόσο σπηλαιολογικό όσο και ιστορικό ενδιαφέρον και ενδείκνυται ως χώρος επιστημονικής μελέτης αλλά και εκπαίδευσης μαθητών και φοιτητών.
Είναι συνολικής έκτασης περίπου επτά στρεμμάτων εύκολης πρόσβασης και η ξενάγηση διαρκεί είκοσι πέντε λεπτά της ώρας, και διαθέτουν ειδικό φωτισμό που αφ' ενός προστατεύει το μνημείο της φύσης, αφ' ετέρου δημιουργεί ένα πρωτόγνωρο επιβλητικό και υποβλητικό περιβάλλον. Την ευθύνη λειτουργίας των σπηλαίων Κάψια έχει η δημοτική κοινωφελής επιχείρηση του Δήμου Μαντίνειας που συστάθηκε γι' αυτό το σκοπό.
Το σπήλαιο είναι ανοικτό καθημερινά τη θερινή περίοδο, 9.30-20.30, και τη χειμερινή περίοδο, 9.30-17.30.
http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=23/12/2010&id=235751

Τα κακαρίσματα στον ορνιθώνα της Βουλής






 http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=5232



Ο ορνιθώνας της Βουλής, γέμισε από θυελλώδη κακαρίσματα, λόγω προϋπολογισμού…

Κυριολεκτούμε!

Γιατί, αυτοί που μιλούν στη Βουλή, απλώς κακαρίζουν…

Και διαθέτουν το ίδιο μυαλό που έχουν τα κοκόρια και οι κότες…

Διαφορετικά δεν εξηγείται αυτή η αβυσσαλέα ηλιθιότητά τους, τόσο ολοκληρωτική και φρενοβλαβής, που δεν είναι σε θέση να καταλάβουν (αυτοί οι κοκοκορομάχοι της Βουλής) ΟΧΙ μόνο ότι μιλούν λες και βρίσκονται σε άλλον πλανήτη, ΑΛΛΑ ούτε κάτι πιο απλό: ότι πυροδοτούν ακόμα περισσότερο, την ήδη συσσωρευμένη και συμπιεσμένη λαϊκή ΟΡΓΗ…

Τους ακούει ο ελληνικός λαός, έστω αυτοί που πάσχουν από μαζοχισμό, και η ΟΡΓΗ πολλαπλασιάζεται από την ΑΗΔΙΑ.

Μάλλον, όσοι ακούνε αυτά τα κακαρίσματα της Βουλής, το επιδιώκουν για να συντρίψουν και τα τελευταία όρια αντοχής του νευρικού τους συστήματος και να συνειδητοποιήσουν ακόμα βαθύτερα τούτο: «Κάψτε το μπουρδέλο της Βουλής»…

Όλοι αυτοί οι υπερφυσικοί μπεμπέδες, που εξακολουθούν, σε πείσμα της ηλικίας τους, να παίζουν κουκλοθέατρο στον «ορνιθώνα» της Βουλής, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι πέρασε πλέον η εποχή που μπορεί να ξεγελάσεις με αυτό το άθλιο και κακόγουστο θέατρο, ακόμα και τους αφελείς.

Οι πάντες πλέον αντιλαμβάνονται ότι ζούμε κάτω από την μπότα των μαφιών του χρήματος, ότι η Βουλή είναι η «δημοκρατική γλάστρα» της δικτατορικής κατοχής μας και οι θαμώνες τους τα διακοσμητικά ντεκόρ αυτής της δικτατορικής κατοχής.

Συμμετέχουν στο δικτατορικό «δημοκρατικό» τερέν, νομιμοποιούν την ΚΑΤΟΧΙΚΗ Βουλή, παίζοντας ΟΛΟΙ (σαν μαριονέτες) το άθλιο θέατρο της εξαπάτησης του ελληνικού λαού, δίνοντας δονκιχωτικές μάχες, με πολεμικές ιαχές μεταξύ τους και παίρνοντας την ανάλογη σοβαροφάνεια ή μελοδραματική πόζα που απαιτούν οι περιστάσεις…

Τι θλιβερό, κακόγουστο και εμετικό θέατρο των πολιτικών παρασίτων και του πολιτικού χαμαιτυπείου…

Προσπαθούν οι θλιβεροί και οι γελοίοι να επικαλύψουν το δωσιλογισμό τους και την κακουργηματική αχρειότητά τους με ρητορικά κακαρίσματα, αντιπολιτευτικά μελοδράματα, σαν και αυτά των αγοραίων δικηγόρων…

Εμφανίζονται και οι «αντιπολιτευόμενοι» (στα κακαρίσματα) του ΠΑΣΟΚ να ρίξουν και αυτοί τις ρητορικές ομοβροντίες τους, αλλά να ψηφίσουν τον προϋπολογισμό, σαν κοτούλες, γιατί αν βγουν από το κοτέτσι θα τις φάει η αλεπού…




Βγήκε και η Βασούλα να ρίξει και τις δικές της βολές, χαρακτήρισε τον προϋπολογισμό «πέτσινο» και αναξιόπιστο, αλλά δήλωσε προκαταβολικά, για να μην υπάρξει καμία παρεξήγηση, ότι θα τον Ψηφίσει!!!

Τέτοια θηριώδης υποκρισία και απάτη.

Ο πολιτικός αμοραλισμός σε παράκρουση…

Βεβαίως, το ότι βρισκόμαστε υπό ΚΑΤΟΧΗ, το ότι η κυβέρνησή της (Βασούλα) είναι το ανδρείκελο της ΚΑΤΟΧΗΣ το οποίο εκτελεί, εν ψυχρώ, τα «συμβόλαια θανάτου» της ελληνικής κοινωνίας, αυτά δεν την απασχόλησαν καθόλου…

Η ΚΑΤΟΧΗ και τα «συμβόλαια θανάτου» της τρόικας (ΔΝΤ,ΕΕ, ΕΚΤ) πέρασαν απαρατήρητα από όλα τα κοκόρια και τις κότες της Βουλής…

Φυσικά τα κόμματα της κατοχής δεν μπορεί να μιλήσουν για Βουλή κατοχής, δεν μπορεί να αυτό-καταγγελθούν…

Υπάρχουν τα κυβερνητικά ανδρείκελα και πίσω τους ξεπλένονται όλοι…

Και οι «προοδευτικές» και «αριστερές» γραφίδες βγαίνουν από τα δύσκολα και από τις απαιτήσεις μιας συνολικής κριτικής όλων των κατοχικών δυνάμεων, των «νταβάδων» τους και των σπονσόρων τους…

Ας είναι καλά το πρωθυπουργικό ανδρείκελο, με τις τόσες ατέλειες, που τους σώζει…

Αύριο, όταν οι πραγματικές δυνάμεις της δικτατορικής μας κατοχής αποφασίσουν να αλλάξουν τα κυβερνητικά τους ανδρείκελα και να φέρουν άλλα πιο «φρέσκα» (γρήγορα θα γίνει), ΟΛΟΙ θα θριαμβολογούν για το νέο καθεστώς των ανδρεικέλων που θα το βαπτίσουν «αποκατάσταση» της πολιτικής «τάξης»…

ΜΟΝΟ που οι τεχνοκράτες της εξουσίας και οι σχεδιαστές της πολιτικής απάτης δεν έχουν αντιληφθεί ότι ο λαός αντιλαμβάνεται πλέον όλα αυτά τα «κόλπα» και εξοργίζεται ακόμα περισσότερο με αυτές τις θεατρικές παραστάσεις που παίζονται από τα πολύχρωμα παράσιτα του καθεστώτος…

Σε λίγο δεν θα μπορεί να κυκλοφορήσει κανένας τους στο δρόμο…

Ούτε οι πολιτικάντηδες, ούτε οι δημοσιογραφικές ύαινες, έστω και αν φοράνε «κόκκινες» φορεσιές…


_________________
Φωτιά και τσεκούρι όχι μόνο στους
προσκυνημένους, αλλά και στους
πράκτορες και προβοκάτορες.
  

ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ: ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΛΥΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΥ.

1. Τόπος καταγωγής: Ένας σημαντικός ναυτότοπος

Η καταγωγή της οικογένειας από τα Κοριάννα της Λειβαθούς, στο Αργοστόλι της Κεφαλλονιάς, δεν είναι τυχαίο γεγονός. Εξάλλου από την περιοχή της Λειβαθούς προέρχονται οι περισσότεροι ναυτικοί με καταγωγή από την Κεφαλλονιά,1 ενώ το νησί αποτελεί το σημαντικότερο πυρήνα ανάπτυξης της ιονίου και της εν γένει ελληνόκτητης ναυτιλίας.2 Από την περιοχή της Λειβαθούς στη νότια Κεφαλλονιά προέρχονται οι περισσότεροι και σημαντικότεροι πλοιοκτήτες/εφοπλιστές, όπως οι οικογένειες Φωκά, Βαλσαμάκη, Καλλιγά, Ιγγλέση, Κούππα, Σβορώνου, Βεργωτή, Βαλλιάνου, από τους οποίους πολλοί, όπως η οικογένεια Λυκιαρδοπούλου, διατηρούνται στο προσκήνιο μέχρι σήμερα.3

2. Η οικογένεια Λυκιαρδοπούλου το 18ο αιώνα: Οι απαρχές της ελληνόκτητης ναυτιλίας

Με βάση τα στοιχεία του προγράμματος «Αμφιτρίτη» προκύπτει ότι οι Λυκιαρδόπουλοι ήταν ανάμεσα στις οικογένειες με τις περισσότερες και συχνότερες αναφορές στην καταγωγή του καπετάνιου του πλοίου, μετά τις οικογένειες Βαλσαμάκη, Κουντούρη, Κούππα και Καλλιγά. Η πρωιμότερη αναφορά για κάποιο Λυκιαρδόπουλο εντοπίζεται στα κατάστιχα του Υγειονομείου της Μάλτας και χρονολογείται το έτος 1752, όταν η φρεγάτα ή πίγκος «Παναγιά του Σκοπού» ή «Άγιος Νικόλαος» του Γιάννη Λυκιαρδόπουλου με 14 ναυτικούς φθάνει στη Βαλέτα από την Πάτρα σε 15 μέρες.4

Όλο το υπόλοιπο χρονικό διάστημα του 18ου αιώνα και τις αρχές του 19ου αιώνα, το όνομα της οικογένειας είναι παρόν σε συχνότητα (βλ. τον πίνακα στους βοηθητικούς καταλόγους).

Από τα στοιχεία που παρουσιάζονται στον πίνακα δεν μπορούν να προκύψουν ακριβείς πληροφορίες για την ανασύσταση του γενεαλογικού δένδρου της οικογένειας, παρ’ όλ’ αυτά είναι χρήσιμο να δούμε τη δυναμική κάθε μέλους ξεχωριστά από τη συχνότητα των αναφορών και από το χρονικό διάστημα που καλύπτει η δραστηριότητά του, χωρίς βέβαια να αποκλείεται κάποιες φορές η συνωνυμία.

Η σημαντική δράση της οικογένειας Λυκιαρδοπούλου και των Κεφαλλονιτών καπεταναίων εν γένει πρέπει να ενταχθεί στη γενικότερη ανοδική τάση που γνώρισε το 18ο αιώνα η ναυτιλία του Ιονίου και του δυτικού ελλαδικού χώρου, με κύρια κέντρα την Κεφαλλονιά και το Μεσολόγγι. Τα αίτια και οι συγκυρίες που οδήγησαν στην άνοδο της ναυτιλίας των παραπάνω περιοχών, που εξάλλου αποτελεί και την απαρχή της ανόδου της ελληνόκτητης ναυτιλίας, έχουν μελετηθεί κατά καιρούς από διάφορους ιστορικούς και κυρίως τελευταία, με βάση τα στοιχεία του πρόσφατα εκπονηθέντος προγράμματος «Αμφιτρίτη, 1700-1821». Ο χώρος δράσης της οικογένειας όσο και των άλλων Κεφαλλονιτών καπεταναίων είναι κατά βάση η Αδριατική, κυρίως η διαδρομή Κεφαλλονιά - Κέρκυρα - Βενετία, ή άλλα σημαντικά κέντρα της Μεσογείου, όπως η Μάλτα. Από τις αρχές του 19ου αιώνα, με την απόκτηση μεγαλύτερων πλοίων, όπως οι πολάκες, θα επεκταθούν περισσότερο τόσο προς το Λεβάντε όσο και προς τη δυτική Μεσόγειο και τις ακτές της βόρειας Αφρικής.

3. Ο 19ος αιώνας: Η στροφή προς το Δούναβη και τη Μαύρη θάλασσα, το Ιόνιο Δίκτυο

Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης και τα πρώτα χρόνια του ελληνικού κράτους, συναντούμε την οικογένεια Λυκιαρδοπούλου έντονα δραστηριοποιημένη στη Σύρο, το μεγάλο κέντρο της ελληνικής ναυτιλίας και της ανατολικής Μεσογείου. Εκεί ναυπηγούν,5 πωλούν και αγοράζουν πλοία ή μερίδια πλοίων,6 αλλά και παρουσιάζονται ως «καπετάνιοι της μπανδιέρας», δηλαδή εκχωρούν έναντι αμοιβής το δικαίωμα σε πλοία μη Ιόνιων ιδιοκτητών να φέρουν την ιονική σημαία, μία πολύ συμφέρουσα, καθώς φαίνεται, πρακτική για τους ναυτικούς τα ταραγμένα χρόνια 1827-1832.7

Γενικότερα κατά το 19ο αιώνα, μέσα από τις διαθέσιμες δημοσιευμένες πηγές, εμφανίζεται περισσότερο δραστηριοποιημένος ο Γ. Λυκιαρδόπουλος με τα μπρίκια «Οδησσιάνα» ρωσικής σημαίας, 239 τόνων, νηολογημένο στην Οδησσό, «Ευαγγελίστρια», ιονικής σημαίας, 182 τόνων, νηολογημένο στην Κεφαλλονιά, αμφότερα ναυπηγημένα στη Σύρο το 1847 και το 1827 αντίστοιχα. Ακόμη στον ίδιο ιδιοκτήτη καταγράφεται η ελληνική βομβάρδα «Άγιος Σπυρίδωνας», 149 τόνων, επίσης ναυπηγημένη στη Σύρο το 1862.8

Εκτός από το Γ. Λυκιαρδόπουλο, και ο Νικόλαος Λυκιαρδόπουλος επέλεξε τη Σύρο για να ναυπηγήσει το 1866 το ελληνικό μπρίκι «Άγιος Νικόλαος», 124 τόνων, και την επίσης ελληνική βομβάρδα «Αγγελική Λυκιαρδοπούλου», 217 τόνων, το 1875. Άλλος σημαντικός πλοιοκτήτης είναι ο Σ. Λυκιαρδόπουλος, ιδιοκτήτης του μπρικιού «Άγιος Γεράσιμος», 142 τόνων, αρχικά ιονικής και έπειτα ρωσικής σημαίας, που ναυπηγήθηκε το 1850 στη La Seyne της Γαλλίας, και της ελληνικής γολέτας «Λουίζας», 115 τόνων, πλοίου ναυπηγημένου στην Ολλανδία το 1843. Ακόμη βρίσκουμε το ελληνικό μπρίκι «Άγιος Σπυρίδωνας», 179 τόνων, ναυπηγημένο στο Γαλαξίδι το 1862, του Κ.Μ. Λυκιαρδόπουλου· το ιονικό μπρίκι «Παναγιά Σπαρτιά», 378 τόνων, ναυπηγημένο το 1840 στο Γαλάτσι, του Δ. Λυκιαρδόπουλου· και την ελληνική βομβάρδα «Παναγής Βαλλιάνος», 261 τόνων, ναυπηγημένη στη Σύρο το 1868, του Φώτη Λυκιαρδόπουλου.9 Ο Δημήτριος Λυκιαρδόπουλος εμφανίζεται νωρίτερα, στη Σύρο το 1829, ως ιδιοκτήτης και καπετάνιος της ιονικής γολέτας «Ελισάβετ», 72 τόνων, με προορισμό τη Σμύρνη, και λιγότερο από ένα μήνα αργότερα (πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον πρόκειται για διαφορετικό πρόσωπο) με το μπρίκι «Άγιος Γεράσιμος», 267 τόνων, με προορισμό την Αλεξάνδρεια.10

Η παρουσία και η δράση στα ναυτιλιακά πράγματα μερικών μελών της οικογένειας κατά το 19ο αιώνα σχετίζεται με τη μετακίνηση και εγκατάσταση αρκετών Επτανήσιων, κυρίως από την Κεφαλλονιά και την Ιθάκη, στη Μαύρη Θάλασσα και το Δούναβη και την ενασχόλησή τους με το εμπόριο των σιτηρών. Η αναζήτηση εναλλακτικών πηγών εισαγωγής σιτηρών από την Αγγλία, κυρίως μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο, και η στροφή προς τα σιτηρά του Δούναβη πρόσφερε τη δυνατότητα στους Ιόνιους, που ήταν Βρετανοί υπήκοοι μέχρι το 1864, να εγκατασταθούν στις παραπάνω περιοχές και να ελέγχουν το μεγαλύτερο μέρος των μεταφορών των σιτηρών για το υπόλοιπο του 19ου αιώνα.11 Έτσι δημιουργήθηκε αυτό που η ιστορικός Τζελίνα Χαρλαύτη ονόμασε Ιόνιο δίκτυο, και το οποίο συνέβαλε καίρια, εκτός του ελέγχου των σιτηρών του Δούναβη, στη μετάβαση από την εμπορική πλοιοκτησία στον εφοπλισμό, αλλά και στη μετάβαση των Ελλήνων πλοιοκτητών από το ιστιοφόρο στο ατμόπλοιο.12

Έτσι βρίσκουμε την οικογένεια με τις επωνυμίες «Λυκιαρδόπουλος Γ.» και «Λυκιαρδόπουλοι Αφοί» να έχει εγκατασταθεί στο Νικολάιεφ της Μαύρης θάλασσας το 1882 και να συγκαταλέγεται στους σημαντικότερους εξαγωγείς σιτηρών της πόλης μαζί με τις οικογένειες Μαύρου, Ροδοκανάκη, Σεβαστοπούλου κ.λπ.13

4. Νέα εποχή: Η μετάβαση στον εφοπλισμό

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ειδικότερα μετά το 1895, πολλοί από τους Έλληνες τους εγκατεστημένους στο Δούναβη και τη Μαύρη θάλασσα άρχισαν να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους στα διεθνή κέντρα της ναυτιλίας, όπως το Λονδίνο και ο Πειραιάς. Πλέον λειτουργούσαν με τα εφοπλιστικά πρότυπα και όχι μόνο ως μεγαλέμποροι προσανατολισμένοι στην εμπορία ενός συγκεκριμένου φορτίου, όπως τα σιτηρά.14 Σε αυτό το ρεύμα συγκαταλέγονται φυσικά και οι Λυκιαρδόπουλοι, που εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά και το 1897 έκαναν την είσοδό τους στον εφοπλισμό με το πρώτο τους ατμόπλοιο.15 Στην προσπάθειά τους να μεταβούν στον ατμό και στον εφοπλισμό χρηματοδοτήθηκαν από μέλη του Ιονίου δικτύου και, πιο συγκεκριμένα, από την ισχυρή οικογένεια Βαλλιάνου, με την οποία συγγένευαν.16 Συγκεκριμένα, ο Νικόλαος Διον. Λυκιαρδόπουλος (1866-1963), ο οποίος ξεχώρισε από τους υπόλοιπους της οικογένειας και δημιούργησε λαμπρή πορεία στον εφοπλισμό, χρηματοδοτήθηκε από τον Αθανάσιο Βαλλιάνο, θείο της συζύγου του, μέσω του οποίου κατάφερε να συγκροτήσει σε σύντομο σχετικά χρονικό διάστημα αξιόλογο στόλο 6 ατμοπλοίων συνολικής χωρητικότητας 14.440 κκχ.17 Ο Νικόλαος Λυκιαρδόπουλος άνοιξε ναυτιλιακό παράρτημα στο Λονδίνο από το 1901, ενώ η εξέλιξη του εφοπλιστικού ομίλου ήταν εντυπωσιακή στις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα. Το 1938 ο όμιλος του Νικόλαου Λυκιαρδόπουλου κατέχει 36.285 κκχ και συγκαταλέγεται μεταξύ των σημαντικότερων ελληνικών εφοπλιστικών ομίλων, όπως οι οικογένειες Κουλουκουντή της Κάσου, Γουλανδρή της Άνδρου, Λιβανού της Χίου, Νομικού της Σαντορίνης κ.ά.18 Το 1917 ο Νικόλαος Λυκιαρδόπουλος συμμετείχε ενεργά στην ίδρυση της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών, την οποία εκπροσώπησε ως πρόεδρος αδιάκοπα από το 1950 έως το 1960.19

Ο στόλος αυτός χάθηκε σχεδόν ο μισός κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου. Έτσι μετά τον πόλεμο, η οικογένεια αναμείχθηκε ενεργά στην αγορά ενός από τα επτά δεξαμενόπλοια τύπου Τ2 μαζί με τα 100 Λίμπερτις που αγοράστηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου, από πολλούς Έλληνες εφοπλιστές.20 Οι γιοι του Νικολάου, Παναγής (1893-1983) και Γεράσιμος (1895-1982), ακολούθησαν ένα μεγάλο ναυπηγικό πρόγραμμα τη δεκαετία του 1950, ενώ στο μεταξύ η εταιρεία είχε επεκταθεί εκτός του Πειραιά και του Λονδίνου και στη Νέα Υόρκη. Την ίδια δεκαετία εισήλθε στην επιχείρηση και ο γιος του Παναγή, ο Φώτης, και η δυναμική πορεία της εταιρείας εκφράστηκε με νέες ναυπηγήσεις που έφτασαν σε 14 πλοία 300.000 τνβ, ενώ στις αρχές του 1970 δημιουργήθηκε η Neda Maritime Agency στον Πειραιά. Στη συνέχεια, απέκτησε το πρώτο της vlcc (δεξαμενόπλοιο χωρητικότητας που κυμαίνεται ανάμεσα σε 160.000 και 319.999 τνβ) το 1975, ενώ τη δεκαετία του 1990 ναυπήγησε το τελευταίας τεχνολογίας υπερδεξαμενόπλοιο “Arosa”. Με τη συμμετοχή και της νεότερης γενιάς, του Μιχαήλ Φ. Λυκιαρδόπουλου, η εταιρεία συνεχίζει τη ναυτιλιακή της δραστηριότητα μέχρι σήμερα, μια παράδοση που ξεκίνησε σχεδόν από τα μέσα του 18ου αιώνα και διένυσε όλες τις φάσεις της ελληνόκτητης ναυτιλίας.21

5. Η οικογένεια Λυκιαρδοπούλου στη Ρουμανία

Ωστόσο, πέρα από την παρουσία της οικογένειας Λυκιαρδοπούλου στη νότια Ρωσία και την Ελλάδα, αξιοσημείωτη ήταν και η παρουσία τους στο Δούναβη, τον κατεξοχήν χώρο δραστηριοποίησης των Ιόνιων εμπόρων και πλοιοκτητών κατά το 19ο αιώνα.

Ήδη το 1837 συναντούμε στο λιμάνι της Βραΐλας έναν Ion Licherdopulu (προφανώς Ιωάννη Λυκιαρδόπουλο), Έλληνα στην εθνικότητα, Βρετανό υπήκοο, γεννημένο στην Κεφαλλονιά. Ο Λυκιαρδόπουλος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εμπόρους της πόλης.22

Περισσότερα είναι τα στοιχεία που διαθέτουμε για τον κλάδο της οικογένειας που εγκαταστάθηκε στην Τούλτσα, ένα άλλο παραδουνάβιο λιμάνι στην οθωμανική επαρχία της Δοβρουτσάς. Ο γενάρχης της οικογένειας Παναγιώτης Λυκιαρδόπουλος, από την Κεφαλλονιά, εγκαταστάθηκε εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1830, οπότε και είχε αρχίσει η ανάπτυξη του λιμανιού, μαζί με τους τρεις γιους του. Γρήγορα κατέστη ένας από τους σημαντικότερους εμπόρους, κυρίως σιτηρών, της πόλης. Με το εμπόριο και την εκμετάλλευση ακινήτων ασχολήθηκαν τα μέλη της οικογένειας μέχρι και τα μεσοπολεμικά χρόνια.23

Αξίζει να αναφερθεί ότι οι απόγονοι του Παναγιώτη Λυκιαρδόπουλου συγγένεψαν με μέλη άλλων σημαντικών κεφαλλονίτικων οικογενειών της Τούλτσας και της Βραΐλας. Έτσι, η εγγονή του Αικατερίνη παντρεύτηκε το Μιχαήλ Παππαδάτο, γόνο μιας από τις πλέον εύπορες οικογένειες της πόλης, ενώ μία άλλη εγγονή του, η Πηγή, παντρεύτηκε το Δημήτριο Μήλλα, έναν από τους σημαντικότερους αλευροβιομηχάνους της Ρουμανίας, εγκατεστημένο στη Βραΐλα.24 Ίσως ο τελευταίος γάμος βοήθησε τη μετεγκατάσταση μελών της οικογένειας στη Βραΐλα και την ίδρυση, το 1912, της αλευροβιομηχανίας των «Λυκιαρδόπουλου και Βαλεριανού», που ήταν και η μεγαλύτερη σε όλη τη Ρουμανία.
http://blacksea.ehw.gr

Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ...

Η Μιράντα Μυράτ...
 
Ημερομηνία δημοσίευσης: 22/12/2010
Η Μιράντα Μυράτ, σκαρφαλωμένη στην καρότσα φορτηγού του Λαϊκού Θεάτρου Θεσσαλίας, απαγγέλλει στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων, κατά τη διάρκεια της Κατοχής. Αντίστοιχη αγωνιστική και αλληλέγγυα στάση τηρούν και σήμερα οι άνθρωποι της τέχνης...
Η φωτογραφία από το Ημερολόγιο 2011 του ΠΣΑΕΕΑ. Θα το βρείτε στο τηλ. 210 3842688, psaeea@otenet.gr
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=588941

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Η Εκκλησία αντεπιτίθεται

Μεγάλη αναστάτωση έχουν προκαλέσει στο Χριστεπώνυμο Πλήρωμα της Εκκλησίας της Ελλάδος οι αναφορές στην οικονομική κρίση που περιέχονται στο φυλλάδιο με τίτλο «Προς τον Λαό» - αρχικά, το φυλλάδιο λεγόταν «Προς το ΛΑΟΣ», αλλά του άλλαξαν όνομα για να μεγαλώσει το tar­get group. Το «Προς τον Λαό» είναι ένα από τα free press της Εκκλησίας και –για την ώρα- διανέμεται στις εκκλησίες, μετά τη Θεία Ευχαριστία της Κυριακής, μαζί με το πρόσφορο και το κρασάκι. Η Ιερά Σύνοδος σκοπεύει να μπει δυναμικά στην αγορά των free press –για να αποκομίσει κέρδη από τις διαφημίσεις- και σύντομα θα μπορείτε να βρείτε το «Προς τον Λαό» σε όλους τους σταθμούς του Μετρό, σε όμορφα και πρωτότυπα stand που θα έχουν σχήμα κολυμπήθρας.


Τα όσα αναφέρονται στο «Προς τον Λαό» θα περνούσαν εντελώς απαρατήρητα-γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται για το τι γράφουν τα φυλλάδια της Εκκλησίας-, αλλά η Ιερά Σύνοδος φρόντισε να διαφημίσει το περιεχόμενο του φυλλαδίου στα ΜΜΕ από τα μέσα της προηγούμενης εβδομάδας, με αποτέλεσμα να γίνει σκοτωμός το πρωί της Κυριακής στις εκκλησίες και οι πιστοί να παίζουν μπουνιές για να καταφέρουν να εξασφαλίσουν το σχετικό φύλλο. Ήδη, το «Προς τον Λαό» πωλείται στη μαύρη αγορά, ενώ στο eBay η τιμή του έχει φτάσει τα  4 εκατομμύρια ευρώ.

Συντάκτης του κειμένου φέρεται να είναι ο μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, ο οποίος έχει σπουδάσει στο Lon­don School of Eco­nomics, πήρε το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο της Γλασκόβης, δίδαξε στο Χάρβαρντ και έχει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την καταπολέμηση της οικονομικής κρίσης και το πέρασμα από τον καπιταλισμό στην αταξική κοινωνία. Στο κείμενο αναφέρεται πως η χώρα μας φαίνεται να μην είναι πλέον ελεύθερη, αλλά να διοικείται στην ουσία από τους δανειστές της. Πάντα αυτό συνέβαινε, αλλά τώρα το πρόβλημα είναι πως οι δανειστές θέλουν τα χρήματά τους πίσω, οπότε σταμάτησαν να κρατάνε τα προσχήματα και μας έχουν τρελάνει στη σφαλιάρα. Είναι σαν να εμφανιστεί ξαφνικά ο Χριστός και να ζητάει από το παπαδαριό όσα έχει οικονομήσει τόσους αιώνες στο όνομά Του. 

Σε άλλο σημείο του κειμένου αναφέρεται πως είμαστε μια χώρα υπό κατοχή και εκτελούμε εντολές των κυρίαρχων δανειστών μας. Προφανώς, η Ιερά Σύνοδος έχει αντιληφθεί πως σύντομα θα πρέπει να πληρώσει και η Εκκλησία για το χρέος, οπότε την έπιασαν ξαφνικά οι εθνικές ευαισθησίες και το ενδιαφέρον για την ελευθερία του έθνους– τόσα χρόνια που η μάσα με τα δανεικά πήγαινε σύννεφο, όλα ήταν καλά στη χώρα και το μόνο θέμα που τους απασχολούσε ήταν το αν θα αναγράφεται το θρήσκευμα στις ταυτότητες.

Ο συντάκτης του κειμένου ασκεί σκληρή κριτική στα πολιτικά πρόσωπα της χώρας μας και αναρωτιέται για δεν άλλαξαν τόσα χρόνια όλες αυτές τις παθογένειες της κοινωνίας και της οικονομίας που επιχειρούν να αλλάξουν τώρα με βίαιο τρόπο. Μια καλή απάντηση θα ήταν πως η Εκκλησία της Ελλάδος τόσα χρόνια δεν επιθυμούσε να αλλάξει απολύτως τίποτα, αφού είμαστε η μοναδική χώρα στην Ευρώπη στην οποία δεν έχει γίνει ακόμα διαχωρισμός Κράτους-Εκκλησίας, με αποτέλεσμα οι Έλληνες βουλευτές να μην ορκίζονται στο όνομα του λαού αλλά εις το όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος, ενώ ο εκάστοτε Αρχιεπίσκοπος μπουκάρει στη Βουλή και τους ραντίζει με την αγιαστούρα.

Σε άλλο σημείο του κειμένου αναφέρεται πως τα πρόσωπα στην πολιτική σκηνή του τόπου μας είναι, εδώ και δεκαετίες, τα ίδια. Το γεγονός πως και τα πρόσωπα της Ιεράς Συνόδου είναι τα ίδια επί δεκαετίες και πως για να υπάρξει νέο πρόσωπο θα πρέπει να τα τινάξει ένας μητροπολίτης δεν τους ενοχλεί καθόλου – είναι απόλυτα φυσιολογικό να παραμένει ισόβια ένας μητροπολίτης στη θέση του, αν και είναι 110 χρονών, τα έχει εντελώς χαμένα και τα κάνει πάνω του. Βέβαια, θα πρέπει να παραδεχτούμε πως τουλάχιστον υπάρχει σχετικά συχνή διαδοχή στον αρχιεπισκοπικό θρόνο, αφού η Ιερά Σύνοδος ψηφίζει συνήθως κάποιο ραμολιμέντο που τα κακαρώνει σύντομα και τον διαδέχεται κάποιο άλλο σάψαλο. Δεν είναι τυχαίο ότι, όταν ένας Αρχιεπίσκοπος εγκαταλείπει τον μάταιο τούτο κόσμο, δεν λένε πως «πέθανε» αλλά πως «εκοιμήθη» -  δηλαδή, έκοψε έναν υπνάκο και μπορεί να ξυπνήσει κεφάτος από στιγμή σε στιγμή και να αρχίσει να βαράει τις καμπάνες.

Αξίζει να σημειωθεί πως ο συντάκτης του κειμένου καταγγέλλει την πολιτική ηγεσία επειδή δεν είπε την αλήθεια στο λαό και καλλιέργησε τις πελατειακές σχέσεις επειδή είχε ως στόχο την κατοχή και τη νομή της εξουσίας. Το ότι όλοι σχεδόν οι μητροπολίτες συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να δίνουν γραμμή στο ποίμνιό τους για το ποιον πρέπει να ψηφίσει στις βουλευτικές και δημοτικές εκλογές δεν είναι πελατειακή σχέση του μητροπολίτη με τον πολιτικό – είναι επιθυμία του Θεού, ο οποίος έχει μεγάλη αδυναμία στους υποψήφιους της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ και του ΛΑΟΣ, ενώ αντιπαθεί τους υποψήφιους των κομμάτων της Αριστεράς.

Από το κείμενο δεν απουσιάζει και η αναφορά στις ευθύνες του ελληνικού λαού που παραδόθηκε στην ευμάρεια, στον εύκολο πλουτισμό και στην καλοπέραση. Γι’ αυτό είναι όλοι οι Έλληνες ζάπλουτοι τώρα και δεν τους καίγεται καρφί που τους κόβουν τους μισθούς ή μένουν άνεργοι – επιδόθηκαν στον εύκολο πλουτισμό, έχουν καβατζώσει όλοι από καμιά δεκαριά εκατομμύρια ευρώ, έχουν κι άλλα τόσα σε καταθέσεις σε ξένες τράπεζες, οπότε σκασίλα τους για τη χρεοκοπία και το Μνημόνιο.
Αφού ο συντάκτης του κειμένου έχει αποδώσει ευθύνες σε όλους τους άλλους –Έλληνες και ξένους-, κρίνει σκόπιμο να κάνει κριτική και στους ηγέτες της Εκκλησίας οι οποίοι κάποιες φορές μας πίκραναν και μας σκανδάλισαν. Πάλι καλά που δεν είπε πως μαζί τα φάγαμε τα χρήματα από τα οικονομικά σκάνδαλα της Εκκλησίας.

Το επόμενο διάστημα, η Εκκλησία της Ελλάδος πρόκειται να αντιδράσει έντονα στην κατοχή της χώρας από τους ετερόδοξους ξένους και στην ξεπουλημένη πολιτική ηγεσία. Ήδη, χιλιάδες παπάδες είναι έτοιμοι να βγουν στο κλαρί και να μιμηθούν τον Αθανάσιο Διάκο και τον Παπαφλέσσα. Η αρχή θα γίνει στις διαδηλώσεις της Αθήνας, όπου το μπλοκ των παπάδων θα ενωθεί με το μπλοκ των αναρχικών και των αντιεξουσιαστών, και θα τα κάνουν όλα Γης Μαδιάμ. Οι παπάδες έχουν ετοιμάσει ειδικές βόμβες μολότοφ με λιβάνι, ώστε να μαστουρώσουν οι μπάτσοι και να κουτουλάνε μεταξύ τους.
http://www.thepressproject.gr/theme.php?id=2733

Η λέξη της εβδομάδας από τα 24γράμματα: Χρίστος ή Χρήστος; Τι σημαίνει η λ. Χριστός;



Παρουσίαση με λίγα λόγια: Χρίστος και Χρήστος: πρόκειται για δύο ομόηχες λέξεις, οι οποίες, συχνά, συγχέονται.
Το όνομα
Χρίστος παράγεται από το χριστός (< κεχρισμένος < ο φέρων το χρίσμα < αρχ. ελλ. ρήμα: χρίω). Χρησιμοποιήθηκε ως επιθετικός προσδιορισμός της λέξης Ιησούς (Ιησούς Χριστός). Άρχικά, η λέξη “χριστός” προσδιόριζε οτιδήποτε έχει επαλειφθεί με μύρο ή αλοιφή και χρησιμοποιήθηκε για να μεταφραστεί η εβραϊκή λέξη masiha< Μεσσίας (: μτφ χριστός, ο αλειμμένος με ειδικό έλαιο, που προέβλεπε ο εβραϊκός νόμος για τους ιερείς). Έτσι η ελληνοεβραϊκή φράση Ιησούς Χριστός δηλώνει τον κεχρισμένο από το Θεό, τον Σωτήρα (πβ. Ιωάνν. 1,41: ευρήκαμεν τον Μεσσίαν, ό εστίν ερμηνευόμενον τον Χριστόν).24grammata.com Η λ. Ιησούς προέρχεται από την εβραϊκή Yesuah και είναι συντετμημένη μορφή του Yehosuah (μτφ: ο Γιαχβέ είναι σωτηρία). Το όνομα Χρίστος είναι η φυσική κατάληξη της λ. Χριστός (με αναβιβασμό τόνου. Η ελληνική λέξη Χριστός (< χρίω: αλειμμένος) είναι η πιο δημοφιλής λέξη στον πλανήτη, επειδή ονομάστηκε έτσι ο ιδρυτής της Χριστιανικής Θρησκείας (< Cristo, Christ, Crist, Христос, Kristu...). Η λέξη Χρήστος παράγεται από το ρήμα “χρη” και προσδιορίζει αυτόν που ζει με τους πρέποντες κανόνες, τον ηθικό, π.χ. “τα χρηστά ήθη” (Γιώργος Δαμιανός)
 Για περισσότερα στο: 24grammata.com

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

ΥΠΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ-ΛΥΚΕΙΟ ΣΑΜΗΣ. ΑΥΡΙΟ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΘΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ Η ΟΧΙ ΤΗΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥΣ.

Κλειστό ( υπό κατάληψη από τους μαθητές ) έμεινε σήμερα το Γυμνάσιο και Λύκειο Σάμης).
Τα προβλήματα που επισημαίνουν οι μαθητές, είναι τα εξείς:
1)Ελλειψη πετρελαιου θερμανσης με αποτελεσμα η θερμανση στις ταξεις να λειτουργει λιγες ωρες καθε μερα




2)Επιδιορθωση στα λουκια τα οποια επιδιορθωθηκαν πριν λιγο καιρο αλλα μονο μπροστα στο γραφειο τον καθηγητων ενω μπροστα απο τις ταξεις των μαθητων παρεμειναν ως ειχαν με αποτελεσμα οποτε βρεχει ο διαδρομος ο οποιος ειναι στεγασμενος να μετετρεπεται σε "λιμνη"
3)Να υπαρχουν τροχονομοι την ωρα του σχολασματος και την ωρα που μπαινουν οι μαθητες στα λεοφωρεια
4)Να γινουν οι απαραιτητες επιδιορθωσεις στο εσωτερικο των ταξεων.Παραδειγμα απαραιτητης επιδιορθωσης ειναι η ταξη η οποια σημερα βρεθηκε  πλημμυρισμενη απο καποιον σπασμενο σωληνα ο οποιος εξακολουθει να σταζει
5)Να τοποθετηθουν καγκελα στα παραθυρα που βρισκονται στην ταξη που υπαρχει εντος του γυμναστηριου στον οροφο.
Σήμερα το βράδυ οι μαθητές είχαν συνάντηση με τον Δήμαρχο Σάμης, Μανώλη Βαλέττα, που δεν έγινε όμως!
Οι μαθητές, επισημαίνουν ότι, έχουν γίνει και άλλες τέτοιες συναντήσεις στο παρελθόν, αλλά δεν είδαν να δίνοντε λύσεις, στα προβλήματά τους.
Σύμφωνα με τους ίδιους, αύριο το πρωί θα αποφασίσουν,αν θα συνεχίσουν την κατάληψη του Σχολείου.
Τ.Κ.

Η ΓΙΩΤΑ ΝΕΓΚΑ την Παρασκευή, 24 και το Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010 στις 10:30 μ.μ στον ΑΣΤΡΑΙΟ.



ΓΙΩΤΑ ΝΕΓΚΑ

“ Παλέτα ”

Mία από τις καλύτερες τραγουδίστριες της σύγχρονης ελληνικής σκηνής
για πρώτη φορά σε μια ιδιαίτερη προσωπική συναυλία.

Η Γιώτα Νέγκα μας καθήλωσε με τη φωνή της ήδη από το πρώτο πρώτο τραγούδι που ερμήνευσε. Το single του Παναγιώτη Καλαντζόπουλου “Με τα μάτια κλειστά” που περιείχε και το ομότιτλο τραγούδι, έγινε η αφορμή για να γνωρίσουμε όλοι μία συναρπαστική φωνή με υπέροχο ηχόχρωμα και ταυτόχρονα μία ολοκληρωμένη ερμηνεύτρια, από τις καλύτερες των τελευταίων ετών.

Με στιβαρή και ουσιαστική ερμηνεία, που ξεκινά από τις σπουδαίες λαϊκές φωνές του παρελθόντος για να δώσει στη συνέχεια το δικό της ευδιάκριτο στίγμα σε ό,τι ερμηνεύει, η Γιώτα Νέγκα κατάφερε με τρεις μόλις προσωπικούς δίσκους και ελάχιστες συμμετοχές σε δίσκους σημαντικών δημιουργών, να θεωρείται ήδη μία εξαιρετική, αγαπημένη ερμηνεύτρια.

Οι ζωντανές της εμφανίσεις στο πλευρό καταξιωμένων ερμηνευτών όπως ο Παντελής Θαλασσινός, η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Έλλη Πασπαλά κ.α. δημιούργησαν ιδιαίτερη αίσθηση ενώ ο Κώστας Λειβαδάς και ο Θοδωρής Γκόνης εμπιστεύθηκαν τη φωνή της για την μουσικοθεατρική παράσταση με τίτλο «Έχω άνθρωπο» που κυκλοφόρησε και σε δίσκο.

Τώρα για πρώτη φορά η Γιώτα Νέγκα παρουσιάζει μία προσωπική συναυλία, μία παλέτα αγαπημένων τραγουδιών με αποχρώσεις από τις καλύτερες στιγμές της ελληνικής μουσικής. Από τη μπαλάντα έως το κλασσικό λαϊκό και από τα τραγούδια της προσωπικής της δισκογραφίας και τους σύγχρονους τραγουδοποιούς έως τα παραδοσιακά ακούσματα, η απόσταση μικραίνει με την παρουσία μιας φωνής που αναμειγνύει τις λεπτές αποχρώσεις των συναισθημάτων με τις υψηλές ερμηνευτικές απαιτήσεις σε ένα μαγευτικό ηχητικό τοπίο.

Μία ξεχωριστή συναυλιακή πρόταση που θα ζωγραφίσει μοναδικά τις νύχτες μας!

Μαζί της οι μουσικοί: Παύλος Παφρανίδης: μπουζούκι, Κώστας Ματσίγκος: κιθάρα